هفت ویژگی مهم که ساختمان های ایمن در برابر زلزله باید دارا باشند
•فونداسیون پایدار
•مسیرهای پیوسته انتقال بار
•سختی و مقاومت کافی
•منظمی ساختمان
•افزونگی
•شکل پذیری و چقرمگی
•استحکام
فونداسیون پایدار (Stable Foundation
علاوه بر اینکه فونداسیونها می بایست قادر به تحمل وزن سازه بدون متحمل شدن نشست غیر مجاز باشند، سیستم فونداسیون باید نیروهای واژگونی ایجاد شده توسط زلزله را تحمل نموده و ظرفیت انتقال نیروهای بزرگ جانبی مابین سازه و زمین را داشته باشد. همچنین فونداسیون ها می بایست مقاومت کافی در برابر زلزله وارد شده را تامین نمایند، بدون اینکه حرکتهای بزرگ در سازه های متکی بر آنها بوجود آید.
مسیرهای پیوسته انتقال بار (Continuous load paths)
بسیار مهم است که تمام قسمتهای ساختمان یا سازه، شامل اجزای غیر سازه ای آن، به یکدیگر به گونه ای بسته شده باشند که نیروهای اینرسی ناشی از جنبش نیرومند زمین توسط یک مسیر پیوسته به زمین انتقال یابند. اگر تمام اجزای ساختمان یا سازه به این صورت به یکدیگر بسته نشده باشند، هر قسمت می توانند جداگانه حرکت کرده و از یکدیگر منفک شوند و در نهایت منجر به فروریزش جزئی یا کلی ساختمان می شوند.
سختی و مقاومت کافی (Adequate stiffness and strength)
یک زمین لرزه قوی می تواند باعث ایجاد نیروهای جانبی و قایم را در یک سازه شود. نیروهای جانبی که سازه را به صورت افقی حرکت می دهند، نشان داده اند که می توانند سازه را دچار آسیب نمایند. چنانچه یک سازه سختی یا مقاومت جانبی کافی نداشته باشد، این نیروهای جانبی می توانند حرکتهای جانبی بزرگ در سازه ایجاد نموده و باعث آسیب های جبران ناپذیر و یا حتی فروریزش آن شوند.
منظمی ساختمان (Building Regularity)
یک سازه در صورتی منظم است که دارای تعداد المانهای باربر جانبی مساوی در تمام اطراف آن باشد، در نتیجه توزیع جرم، مقاومت و سختی به گونه ای خواهد بود که هنگام اعمال نیروی زلزله حرکت جانبی آن یکنواخت خواهد بود که این به معنی یکسان بودن حرکت سازه در هر طبقه و هر طرف از آن خواهد بود. سازه های منظم تمایل به اتلاف انرژی زلزله به صورت یکنواخت در کل سازه دارند که نتیجه آن آسیب های کمی است که به صورت مناسب در سازه توزیع شده است.
افزونگی (Redundancy)
اگر تمامی استحکام و مقاومت سازه در یک یا چند المان متمرکز شود، در صورت آسیب دیدگی جدی این المانها، سازه می تواند دچار فروریزش گردد، به این دلیل که مقاومت اضافی لازم ناشی از افزایش درجه نامعینی در کل سیستم سازه ای تامین نشده است. اگر سازه دارای درجه نامعینی کافی باشد، تعداد بسیاری از المانها در تامین مقاومت سازه مشارکت کرده و حتی در صورتی که تعدادی از آنها دچار آسیب زیاد شوند، المانهای باقی مانده دارای مقاومت کافی برای جلوگیری از فروریزش خواهند بود.
شکل پذیری و چقرمگی (Ductility and toughness)
شکل پذیری و چقرمگی خصوصیاتی سازه ای هستند که مربوط به خود المانهای سازه است، طوری که به هنگام اضافه بار وارده به آنها دچار آسیب جدی نشده و مادامی که در حال باربری آن بار هستند دچار شکست سریع و ناگهانی نمی شوند. بنابراین بسیاری از المانهای سازه ای می بایست به گونه ای طراحی شوند که مقاومت و سختی کافی برای بارهای قابل انتظار را داشته باشند بدون اینکه دچار شکست شده و یا تغییر شکل بیش از حد تحت این بارها پیدا کنند.
استحکام (Ruggedness)
استحکام اجزای موجود در سازه، خصوصیت برخی از تجهیزات مکانیکی ، الکتریکی و یا دیگر عناصر غیر سازه ای است که این اجزا را قادر می سازد بعد از وارد آمدن یک زلزله بزرگ به کار و عملکرد خود ادامه دهند. یک قطعه مستحکم و با اتصالات صحیح در سازه دارای مقاومت کافی است و می تواند توانایی خود برای انجام عملکرد درست مورد انتظار بعد از لرزشهای شدید لرزه ای را حفظ نماید.
