مرکز ملی هنرهای نمایشی پکن موسوم به (NCPA) دارای معماری منحصر به فردی است که قطعا نظر مراجعه‌کنندگان را به خود جلب می‌کند. ساخت این مرکز در دسامبر سال ۲۰۰۱ آغاز شد و کنسرت افتتاحیه آن در دسامبر ۲۰۰۷ اجرا شد.
این مرکز که طراحی آن را معمار فرانسوی به نام پل آندریو (Paul Andreu) بر عهده داشت، دارای یک گنبد بیضوی شکل مسطح از جنس تیتانیوم و شیشه است که توسط یک دریاچه مصنوعی به مساحت تقریبی ۱۲۰۰۰ متر مربع احاطه شده است.
سه سالن بزرگ و مجزای این مرکز هنری، ظرفیتی بالغ بر ۵۴۵۲ نفر دارد. طراحی منحصر به فرد و خاص این پروژه تداعی کننده یک تخم‌مرغ غول‌پیکر و یا یک قطره آب برای بازدیدکنندگان است که بر روی آب شناور است. این به‌عنوان یک ویژگی نمادین طراحی شده است تا افراد بتوانند بلافاصله آن را تشخیص دهند.
جالب است بدانید؛ «giant egg» نام مستعار مرکز ملی هنرهای نمایشی است و دلیل این نام‌گذاری نیز طراحی خاص و گنبدی شکل آن است.
گنبد این مرکز ۲۱۲ متر در جهت شرق به غرب، ۱۴۴ متر در جهت شمال به جنوب، و ۴۶ متر ارتفاع دارد و ورودی اصلی آن در سمت شمال مجموعه قرار گرفته است. مهمانان با عبور از راهرویی که از زیر دریاچه می‌گذرد، وارد ساختمان می‌شوند. پوسته تیتانیومی این مرکز توسط یک پرده شیشهای که در جهت شمال به جنوب قرار دارد، شکسته شده است و به تدریج از قسمت بالا به پایین گسترش می‌یابد.
این پرده شیشهای در هنگام شب نمایی فوق‌العاده‌ای را ایجاد کرده و برش منحنی پوسته تیتانیوم در هنگام روشن شدن، یادآور پرده‌ای است که به عقب کشیده شده است؛ این پرده همچنین در هنگام روز فضای داخلی را مملو از نور می‌کند.
همان‌طور که اشاره شد، برای دسترسی بازدیدکنندگان از این مجموعه یک راهرو زیر آبی در نظر گرفته شده است که از زیر فضای سبز و دریاچه عبور می‌کند. یکی دیگر از جاذبه‌های جالب این مجموعه استفاده از سقف شیشهای است که امکان عبور نور از آب را می‌دهد و از این طریق یک منظره زیبا و اثری ماندگار را به وجود می‌آورد.
نمای بیرونی این مرکز با ۱۸۰۰۰ صفحه تیتانیوم پوشیده شده است و برای ساخت لابی روباز وسیع این مجموعه و یکی از طبقات آن از سنگ‌های متعلق به ۱۰ منطقه مختلف در چین استفاده شده است. همچنین، دیوارهای داخلی این مرکز ملی از هزاران پانل از جنس چوب اقاقیای بنفش برزیلی ساخته شده است.
محل قرارگیری مرکز ملی هنرهای نمایشی
این ساختمان مانند یک جزیره در وسط یک دریاچه مصنوعی با وسعت ۳۵۵۰۰ متر مربع واقع شده است. در اطراف دریاچه، یک حلقه سبز به وسعت ۳۹۰۰۰ متر مربع برای جدا کردن بنا از سر و صدای شهر تعبیه شده است.
دروازه شمالی NCPA، به عنوان ورودی اصلی عمل می‌کند. این مرکز به میدان تیانانمن (Tiananmen) بسیار نزدیک است. پل آندریو تأیید کرد که اگر چه معماری باستانی و سنتی چین با ارزش است، اما از سوی دیگر پکن نیز به عنوان پایتخت کشور و شهر بین المللی باید به معماری مدرن نیز اهمیت دهد. وی سعی کرد با گنجاندن دریاچه و یک حلقه سبز برای تکمیل معماری باستانی از کنتراست بیش از حد و نامطلوب جلوگیری کند.
معرفی بخش‌های داخلی
در داخل این مجموعه سه سالن اصلی وجود دارد که شامل موارد زیر است:
سالن اپرا که برای اپرا، رقص‌های ورزشی و هنری از آن استفاده می‌شود و دارای ظرفیت ۲،۴۱۶ صندلی است.
سالن کنسرت که برای برگزاری کنسرت‌ها و از برخوانی از آن استفاده می‌شود و دارای ۲۰۱۷ صندلی است. این سالن سالانه تعداد ۲۰۱۹، ارکسترهای سمفونی و اجراهای موسیقی ملی را میزبانی می‌کند.
سالن تئاتر برای برگزاری نمایشنامه‌ها و اپرای چین استفاده می‌شود و دارای ۱۰۴۰ صندلی است. این سالن همچنین میزبان اپراهای سنتی چینی و نمایش‌های مدرن است.
هزینه ساخت مرکز ملی هنرهای نمایشی
هزینه اولیه ساخت این مرکز، ۲٫۶۸۸ میلیارد یوان برآورد شده بود اما هنگامی‌که ساخت و ساز آن تکمیل شد، هزینه کل به بیش از ۳٫۲ میلیارد دلار رسید. پس از آن‌که ساختمان ترمینال فرودگاه پاریس دچار سقوط شد، برای احتیاط بیشتر ساخت این مجموعه به پس از ارزیابی مجدد و اعمال تغییرات جزئی موکول شد و این علت اصلی افزایش هزینه ساخت این مرکز ملی اعلام شد.
هزینه اصلی ساخت مرکز ملی هنرهای نمایشی پکن همواره منبع اختلاف بوده است، زیرا بسیاری معتقدند هنگامی‌که هزینه متوسط هر صندلی حدود نیم میلیون دلار است؛ تقریبا غیرممکن است که ساخت این مجموعه بیشتر از میزان مبلغ سرمایه‌گذاری شده سود داشته باشد. اما دولت چین در پاسخ به این بحث اعلام کرد که این مجموعه با هدف سرمایه‌گذاری سودآور بنا نشده است.
یکی دیگر از بحث‌های موجود درباره این مرکز، هزینه‌های نگهداری از ساختمان بود که در رسانه‌های داخلی چین به شرح ذیل منتشر شد:
صورت‌حساب آب و برق و هزینه تمیز کردن سطح خارجی حداقل ده‌ها میلیون یورو پیش‌بینی شده بود که با هزینه کل تعمیر و نگهداری، به راحتی به بیش از یک میلیارد یورو می‌رسد. بنابراین، حداقل ۸۰ درصد هزینه‌های عملیاتی سالانه باید توسط دولت پرداخت شود. این مجموعه همچنین حداقل برای سه سال اول پس از افتتاح نیازمند دریافت یارانه است و برای بقیه عمر عملیاتی آن، حداقل باید ۶۰ درصد هزینه‌های عملیاتی سالانه توسط دولت پرداخت شود.
منابع:
https://arcspace.com/feature/national-centre-for-the-performing-arts/
