رد پای کمرنگ برندهای ساختمانی ایران در جهان

به گزارش ساختمان آنلاین: در حال حاضر رد پای برندهایی مانند Laing O’Rourke(شرکت انگلیسی مجری چندین پروژه بزرگ مانند پیست و باشگاه سوارکاری Ascot و ترمینال 5 فرودگاه هیترو (Heathrow). پروژه برون‌مرزی گسترش ساحل الراحه در ابوظبی)،Royal BAM Group (شرکت هلندی و فعالیت گسترده در بخش استادیوم)،Bouygues Construction (این شرکت فرانسوی دو متخصص ساخت جاده و خط آهن)، Balfour Beatty(شرکت چندملیتی متخصص در ساخت‌وسازهای برند و لوکس)،Skanska (شرکت چندملیتی سوئدی در بخش‌های مسکونی، اداری- تجاری، زیربنایی و …)،Hochtief(این شرکت به پروژه‌های زیربنایی تاکید بیشتری دارد. این شرکت آلمانی پروژه‌های خود در ایالات‌متحده را توسط یکی از شرکت‌های تابعه، انجام می‌دهد)،Bechtel(بزرگ‌ترین شرکت پیمانکاری ایالات‌متحده بر روی پروژه‌های بزرگی چون سد هوور که در سال 1936 تکمیل شده است، خط لوله سراسری آلاسکا در دهه 70 و پروژه بزرگ تونل مرکزی منهتن (Big Dig) کار کرده است. این شرکت بیش از 53000 کارمند در سرتاسر جهان دارد.)،Grupo ACS(شرکت پیمانکاری اسپانیایی در سال 1997 توسط ادغام دو شرکت ساختمانی تأسیس شد. این شرکت پروژه‌های سد آلکوا در پرتغال و برج‌های کریستال و اسپاسیو در اسپانیا اجرا کرده است.)، Vinci(این شرکت 115 ساله.) و ده‌ها برند ساختمانی کوچک و بزرگ را می‌توان در سراسر جهان مشاهده کرد.

اغلب این شرکت‌ها عمر چندانی ندارند اما توانسته‌اند با فعالیت، تبلیغات گسترده، استفاده از فن آوری های نوین، تخصص بالا، استفاده از متریال های باکیفیت، مدیریت پروژه، طراحی، اجرا و نظارت‌های دقیق نه تنها در کشور خود بلکه در کشورهای دیگر نیز حضور فعالی داشته باشند.

حال به گفته کارشناسان ساخت‌وساز کشور ما با داشتن دانش و نیروی تخصصی 600 هزار مهندس و همچنین با وجود داشتن شرکت‌های معتبر در ساخت‌وساز می‌تواند در صدور خدمات مهندسی و دریافت مناقصات فراوان به خصوص در کشورهای همسایه موفق عمل کند حال سؤال اینجاست مشکل اساسی برای حضور و ورود به عرصه جهانی چیست؟ و چه کسی باید پاسخ گوی این غفلت‌ها باشد.

دلایل عدم حضور شرکت‌های ساختمانی شاخص در کشورهای دیگر

به گفته محمدعلی مهری کارشناس شهرسازی یکی از مهم‌ترین دلایل عدم حضور شرکت‌های ساختمانی معروف ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی ناشی از مسائل سیاسی و نبود رایزنی‌های سفارت خانه است.

وی معتقد است تا زمانی که نتوانیم با کشورهای دیگر مراوده‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و هنری داشته باشیم نمی‌توانیم داشته‌های خود را به کشورها معرفی کنیم.

مهری با اشاره به اینکه در تمامی کشورها سفارت‌خانه‌ها هموارکننده بخش صادرات هستند تاکید کرد: به‌طورکلی شرکت‌های ساختمانی توانایی چانه‌زنی و حضور در مناقصات ساخت‌وسازی را ندارند و این فعالیت باید با کمک کنسولگری‌ها انجام شود اما متأسفانه بخش اعظمی از سفارت‌خانه‌های ما در کشورهای مختلف از این فرصت‌ها بهره نمی‌برند.

این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه مسئله دوم مربوط به مراوده‌های سیاسی است گفت: در حال حاضر کمتر شرکت ساختمانی خارجی اجازه حضور و ثبت شرکت در ایران را دارد به دلیل همین غفلت شرکت‌های ایرانی نیز حضور کمرنگی در کشورهای دیگر دارند. تا زمانی که این مراوده‌ها شکل نگیرد نمی توان انتظار تعامل با کشورهای مختلف را داشت.

به گفته مهری بخش دیگری از این غفلت مربوط به تبلیغات و اطلاع‌رسانی است ما متأسفانه در طی سال‌های اخیر نتوانسته‌ایم تبلیغ‌کننده خوبی برای توانایی‌ها، ظرفیت‌ها و استعدادها باشیم البته بخشی از این فعالیت‌ها باید توسط سفارت‌خانه‌ها انجام شود که متأسفانه در این امر نیز ناتوان بوده‌اند.

اما در بخش دیگر می‌توان رسانه‌های جمعی مقصر اصلی این معضل دانست چرا که صداوسیما و در راس آن فیلم‌های سینمایی به خصوص فیلم‌هایی که به جوامع جهانی ورود پیداکرده‌اند منعکس‌کننده خوبی در خصوص ظرفیت‌های کشور ما ایران نبوده و نیستند در بیشتر این فیلم‌ها ایران در بخش ساخت وساز ،معماری ،شهرسازی  کشور عقب‌مانده و فاقد دانش و تخصص مهندسی در همه ابعاد به خصوص در بخش عمران ومعماری  است به‌طور مثال شما در فیلم فروشنده ناکارآمدی یک پیمانکار ساخت‌وسازی را می‌توانید به‌وضوح ببینید همین فیلم فروشنده برنده جایزه جهانی است حال شما تصور کنید این موضوع چقدر می‌تواند در بدبینی کشورها نسبت به جامعه مهندسی ایران مؤثر باشد.

این کارشناس ساخت‌وساز در ادامه در خصوص تجربه‌های ناموفق کشورهای همسایه در به‌کارگیری خدمات فنی و مهندسی ایران گفت: متأسفانه بخش دیگر این معضل را می‌توان در حضور ناموفق شرکت‌های ساختمانی در کشورهایی مانند سوریه، ونزوئلا، عراق و… دید بیشتر پروژه‌های انجام‌شده در این کشورها توانایی رقابت حتی با شرکت ساختمانی بی‌نام و نشان کیسون ترکیه را ندارد. دلایل این موارد را می‌توان در ضعف‌های طراحی، اجرا و نظارت به‌وضوح دید. در این پروژه‌ها مصالح ساختمانی کم کیفیت و سرسری کاری‌ها به‌وضوح مشاهده می‌شود.همین این فعالیت های به نوعی ایجاد کننده بی اعتمادی در جهان است .

وی در نهایت گفت: برای رقابت در دنیای کنونی باید بین اولین‌ها باشیم باید بدانیم زمانی که یک شرکت هلندی یا آمریکایی برنده مناقصه‌های ساخت‌وساز در کشور های ثروتمند عربی مانند  دبی  می شوند بی‌حکمت نیست.

حضور در جوامع جهانی نیازمند تلاش جمعی

در همین راستا علیرضا بهبهانی کارشناس مسکن گفت: متأسفانه مباحث ضعف‌های برند سازی جهانی شرکت‌های ایرانی که توسط مسئولان، سازمان نظام مهندسی، کنسولگری و سفارت‌خانه اکثرا در حد موضوعات نظری و غالبا وارداتی باقی می‌ماند. این ارگان ها مثال‌های از موفقیت شرکت‌های بزرگ جهانی مطرح می‌کنند و بعد هم دست‌آخر به اینجا می‌رسند که ما در صدور خدمات مهندسی عقب هستیم و تمام؛ اما راهکاری اجرایی یا برنامه‌ای برای کمک به رفع این عقب‌ماندگی مطرح نمی‌شود.

وی گفت: البته این قسمت نظری موضوع است که در مقایسه با قسمت عملی و کاربردی برند سازی وضعیت بهتری دارد. در قسمت عملی قضیه وضعیت فاجعه‌بارتر است. در این قسمت، افرادی که درگیر کارهای برند سازی برای شرکت‌ها می‌شوند، یا آن قدر محتاط هستند که در لوای نام مشاوره جز حرف زدن کاری برای شرکت‌ها انجام نمی‌دهند. در کنار این موارد مشکلات سیاسی، اقتصادی و قوانین دست و پاگیر نیز وجود دارد و مباحث صحیح عملی و کاربردی را به چالش می‌کشاند.

این کارشناس مسکن با بیان اینکه امیدواریم در دولت بعدی توجه بیشتری به صدور خدمات مهندسی شود یادآور شد: بخش بزرگی از قشر 600 هزارنفری مهندسان کشور آماده تلاش و ارزآوری هستند اما این تلاش‌ها بدون یاری ارگان های مختلف ابتر است.