به گزارش ساختمان آنلاین: ایده‌ی «شهر ۱۵ دقیقه ای» که در آن شهروندان می‌توانند با یک ربع پیاده روی یا دوچرخه سواری از خانه به محل کار یا امکانات تفریحی مورد نظرشان برسند، در دوران همه گیری کرونا محبوبیت ویژه‌ای در بین متخصصان برنامه ریزی شهری پیدا کرده است.
حالا گروهی از مهندسین معمار در حال برنامه ریزی برای محله‌ای از این هم جاه طلبانه‌تر در پایتخت کره جنوبی، یعنی سئول هستند؛ شهر ۱۰ دقیقه ای.
طی این پروژه که H۱ نام دارد قرار است یک مکان صنعتی قدیمی به یک شهر هوشمندِ متصل به هم تبدیل شود. این مکان که هشت ساختمان مسکونی را با فضای کار و مطالعه مشترک ترکیب خواهد کرد، یک ناحیه ۵۰ هکتاری است که مکان‌های سرگرمی، باشگاه‌های ورزشی، استخر شنا و مزارع آب‌کشت (هیدروپونیک) شهری را در خود جای خواهد داد.
در این شهر که توسط شرکت معماری هلندی UNStudio طراحی و توسط شرکت توسعه هیوندای حمایت شده است، اثری از ماشین نخواهد بود. در اعلامیه مطبوعاتی این پروژه ادعا شده بود که در شهر ۱۰ دقیقه ای، «تمامی تسهیلات شهری مورد نیاز» با ده دقیقه پیاده روی از محل زندگی در دسترس شهروندان خواهد بود.
سخنگوی UNStudio تایید کرد که این پروژه چراغ سبز مسئولین را دریافت کرده، اما فاش نکرد که ساخت آن چه زمانی آغاز خواهد شد. با این حال یک سری تصاویر رایانه‌ای ساخته و پرداخته شده که نیم نگاهی به شکل و شمایل این محله و میدان‌های عمومی، فضای سبز و پارک هایش که توسط مسیر‌های عابر پیاده به هم متصل شده اند را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد.
معماران این پروژه گفته اند که انرژی سبز در همین مکان تولید خواهد شد و سامانه‌هایی نیز برای ذخیره باران به منظور کاهش مصرف آب در دست اقدام هستند.
ایده‌ی شهر ۱۵ دقیقه‌ای اولین بار در سال ۲۰۱۶ توسط کارلوس مورنو، محقق فرانسوی-کلمبیایی مطرح و توسط آن ایدالگو، شهردار پاریس محبوب شد. ایدالگو در کارزار انتخاباتی اخیرش پیشنهاد داده بود که پاریس را تبدیل به «شهر یک ربعی» کنند.
منتقدان این پروژه بر این باورند که این کار به «اعیان‌سازی» (اشراف نشینی و بیرون راندن افراد کمتر برخوردار در چنین بافت شهری) منجر خواهد شد. چرا که مطلوبیت «محله ۱۵ دقیقه ای» ممکن است به نوبه خود باعث بالا رفتن قیمت مسکن در آن ناحیه و ناتوانی گروه‌های حاشیه نشین برای خرید خانه در آن بشود.
اما کووید ۱۹ باعث شده که این ایده جذابیت بیشتری پیدا کند. حالا که برخی افراد مشغول دورکاری هستند، طراحان شهری به این فکر افتاده اند که چطور می‌توان شهر‌هایی با قابلیت مدیریت انبوه جمعیت داشت.
عصر ایران
