پیمانکاری مدیریت یا مدیریت طرح (MC)
پیمانکاری مدیریت روشی برای انجام پروژه هاست که به موجب آن پیش از شروع پروژه یک پیمانکار به نمایندگی از طرف مجری پروژه انتخاب و مسئولیت کلیه امور مربوط به مدیریت پروژه را از ابتدای طراحی تاانتهای اجرا بر عهده می گیرد و در حقیقت کلیه وظایف و مسئولیتهای کارفرمایی را به جز موارد ذیل بر عهده دارد:
– تغییر زمان و مبلغ قرارداد
– تغییر مشخصات کلی پروژه
– تعلیق ، خاتمه ، فسخ
– تصویب صورت وضعیت قطعی و صورتحساب نهایی
در روش پیمانکاری مدیریت نحوه عقد قرارداد با عوامل مختلف درگیر پروژه بر دو قسم است :
الف/ کارفرما برای انتقال ریسک به مدیر طرح عقد کلیه قراردادها را به وی واگذار می نماید.
ب/ کارفرما ریسک را پذیرفته و خود رأساً با عوامل درگیر در پروژه قرارداد منعقد می کند و مدیر طرح فقط دراین انتخابها نقش مشاور را ایفا کرده و پس از عقد قرارداد بر عملکرد آنها نظارت خواهد داشت.
مزایای سیستم پیمانکاری مدیریت:
– امکان همپوشانی فازهای طراحی و ساخت و در نتیجه کوتاه شدن زمان پروژه
– در دسترس بودن یک سازمان تخصصی چهارم در امور در زمان مواجهه با مشکلات
– کاهش ریسک کارفرما
– قابلیت اعتماد بیشتر به برآوردهای انجام شده
– کمک و همفکری با مشاور و پیمانکاران جهت پیشبرد بهتر پروژه
– بزرگ نشدن بدنه کارفرمایی
– تقسیم کار به بسته های کوچکتر و ایجاد رقابت بین عوامل مختلف درگیر در پروژه
معایب سیستم پیمانکاری مدیریت:
– تداخل کاری میان وظایف مشاور و مدیر طرح
– ایجاد روابط خصمانه بین مشاور و مدیرطرح
-در حالتی که قراردادها توسط مدیر طرح منعقد می گردد امکان سوء استفاده وجود دارد
– به دلیل زیاد شدن کنترل های روی وضعیتها ، فاکتورها و صورتحسابها ، کاغذبازی و سوء ظن زیاد می شود.
روش مدیریت طرح با انتقال ریسک به پیمانکار مدیریت خیلی مشابه روش دو عاملی طرح و ساخت است با این تفاوت که در پروژه هایی که زمان جهت بررسی و مطالعات اولیه وجود ندارد و یا امکان تحلیل و دسته بندی قراردادهای عمرانی ،بازدید و بررسی محل اجرا توسط پیمانکاران موجود نیست و یا موارد غیر قابل پیش بینی در پروژه زیاد هست توصیه می شود از روش دو عاملی استفاده نشود و مدیریت طرح بسیار مناسب تر است.
