سبک های مبلمان پذیرایی
سبک ژاکوبی: ژاکوبی یک سبک مبلمان انگلیسی است که در فاصله سال های ۱۶۰۳ تا ۱۶۸۸ شکل گرفته است. صندلی بلوطی یا پشتی بلند و یا پایه های کنده کاری شده ظریف و تشکچه هایی با پوشش مخمل معرف کلیه تناسب ها و خطوط این نوع مبلمان است.
سبک ملکه آن: در این سبک، مبلمان خانگی از مشخصات و خصوصیات کنده کاری که معرف سبک گذشته بود، فاصله گرفت این سبک اولین مبلمان انگلیسی بود که در آن ترکیب تویم با زیبایی و راحتی بوده است. دسته های صندلی و پشتی آن مناسب با بدن انحنا داده شده و پایه های پنجه شیری و خطوط منحنی و نیزگوشه های گرد شده در این سبک داخل گردیده است.
سبک توماس شراتون: در بین سال های ۱۷۰۱ تا ۱۸۰۶ بسیار متداول بوده است. شراتون یکی از مهم ترین طراحان مبلمان در نیمه قرن ۱۸ محسوب می شود. با اینکه یک مبل ساز بود ولی هرگز خود حتی یکی از مبل های خود را نساخت. بیشتر صندلی ها ظاهری با ظرافت زنانه داشتند ولی به علت دانش مبل سازی که از آن برخوردار بود، آنها استحکام قابل ملاحضه ای داشتند.
مبل فرانسوی دوره لویی: در بین سال های ۱۷۱۵ تا ۱۷۷۴ در اروپا متداول بوده است که امروزه نیز بسیاری از مبل های موجود الهام گرفته از این نوع است. شاخص مبل لویی کنده کاری ها و خطوط متقارن و پیچیده دکوراسیون،گران قیمت، حجیم و سنگین بودن را شاخصه های اصلی مبلمان این دوره است.
سبک چپیندل: این سبک توسط شخصی به نام چینپدل ابداع شد. که این شخص خود سرآمد کابینت سازی در لندن بود که با ورود ماهاگونی به حرفه درودگری چپیندل مبادرت به طراحی نمود. وی در کار خود منحصرا به طراحی های ظریف تکیه کرد و از منبت پرهیز نمود و بیشتر از پایه های صاف استفاده کرد.
