بافت فرسوده و بافت ناپایدار چیست؟
بافت فرسوده به بلوک هایی اطلاق می‌شود که هر سه شرط بافت ناپایدار که در ذیل ذکر شده را دارا باشند:
۱٫ ناپایداری: ۵۰% از بناهای موجود در بلوک ناپایدار بوده و از استحکام لازم برخوردار نباشند.
۲٫ نفوذناپذیری: حداقل ۵۰% معابر بلوک دارای عرض کمتر از ۶ متر باشد.
۳٫ ریزدانگی: حداقل ۵۰% عرصه ساختمان‌ها در آن بلوک شهری مساحتی کمتر از ۲۰۰ مترمربع داشته باشند
بافت‌های فرسوده به سه دسته زیر تقسیم می‌شود:
الف – بافت‌های دارای میراث فرهنگی
ب – بافت‌های شهری (فاقد میراث فرهنگی)
ج – بافت‌های حاشیه‌ای (سکونتگاه‌های غیررسمی)
ضوابط بافت فرسوده :
در طرح تفصیلی جدید پلاک‌های بیش از ۱۵۰ متر که پروانه ساخت و ساز می گیرند یک طبقه تراکم تشویقی هم دریافت می کنند و به پلاک های ریز دانه بیش از ۱۵۰ متر که تجمیع شوند ۲ طبقه تراکم داده می شود.
بلوک شهری (به انگلیسی: City block) یا به اختصار بلوک به اجزای طراحی شهری و برنامه‌ریزی شهری گفته می‌شود که کوچکترین جز شهر محسوب می‌شود که توسط خیابان‌های اطراف محسور شده‌باشد.
بلوک‌های شهری فضایی است که توسط ساختمان‌های شهر ایجاد شده‌است و ابتدایی‌ترین واحد بافت شهری محسوب می‌گردد یک بلوک شهری می‌تواند مجموعه‌ای از یک یا تعدادی زمین یا ساختمان با مالکیت‌های مستقل باشد.
بافت ناپایدار دارای یکی از سه شاخص ریزدانگی، نفوذناپذیری و ناپایداری است و این در حالی است که بافت فرسوده هر سه این شاخص ها را توامان دارد
تعریف بلوک ناپایدار :
بلوک های شهری که حداقل ۵۰ درصد از ساختمان های آن ها غیر مقاوم باشد . (شورایعالی شهرسازی و معماری)
ضوابط بافت ناپایدار :
حداقل مساحت قطعه تک پلاک یا تجمیع ۱۵۰ متر به بالا، یک طبقه تشویقی تعلق می گیرد.
