هدف مبحث ۲۲ تعیین حداقل الزاماتی است که در طول عمر مفید ساختمان برای نگهداری ساختمان باید رعایت شود. این الزامات جهت تامین ایمنی، بهداشت، آسایش ساکنین، بهره‌دهی مناسب و جلوگیری از به هدر رفتن سرمایه، تدوین شده‌اند. برای این منظور باید بازدیدهای ادواری مورد نیاز در کلیه بخش های معماری، سازه، تاسیسات برقی و مکانیکی ساختمان به عمل آید.
دامنه کاربرد مبحث ۲۲
ضوابط و مقررات این مبحث باید در نگهداری مجموعه ساختمان و کلیه اجزای تشکیل دهنده آن رعایت شوند. کاربرد این مبحث در محدوده ساختمان‌ها با کاربری‌های مندرج در قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و آئین‌نامه اجرایی آن است. موارد زیر مشمول رعایت الزامات قانونی است، مبحث ۲۲ حداقل ضوابط نگهداری در این مورد را ارائه می‌کند:
- نگهداری اجزاء و قطعات معماری
- نگهداری اجزاء و قطعات سازه
- نگهداری اجزاء، قطعات و عملکرد تاسیسات برقی
- نگهداری اجزاء، قطعات و عملکرد تاسیسات مکانیکی
الزامات این مقررات برای تمامی ساختمان های مسکونی، غیر مسکونی و مجموعه‌های ساختمانی موجود کاربرد داشته و حداقل شرایط و استانداردهای لازم در موارد زیر را تعیین می‌کند:
- روشنائی
- تهویه
- فضا
- گرمایش
- بهداشت
- حفاظت در برابر عوامل خارجی
- آسایش
- ایمنی در برابر حریق
- نگهداری ایمن و بهداشتی ساختمان‌ها،مجموعه‌ها و تسهیلات
علاوه بر آن حوزه مسئولیت مالکان، بهره‌برداران، ساکنان و مستاجران ساختمان‌های موجود و ظوابط اداره کردن، نحوه اجرای مقررات و عواقب ناشی از عدم اجرای آن‌ها را مشخص می‌کند. الزامات این مبحث تا آنجایی که برای تامین سلامت عمومی، ایمنی، رفاه و سکونت مردم و نگهداری ساختمان‌ها لازم است باید اجرا شود. ساختمان‌ها و املاک موجود که مطابق با الزامات این مبحث نیست باید به گونه‌ای تغییر یا اصلاح شوند که حداقل سطح بهداشت و ایمنی مورد نظر این مبحث را تامین کند. در حالت های خاص که بخش های مختلف این مقررات، الزامات متفاوتی را ایجاب کند، محدود کننده ترین آن‌ها ملاک عمل قرار خواهد گرفت.
مبحث ۲۲ مقررات ملی ساختمان ویرایش اول سال۱۳۹۲
