همه چیز درباره قانون استفاده از آسانسور در آپارتمان‌ها
آسانسور از قسمت‌های مشترک در هر ساختمان محسوب می‌شود و قانون استفاده از آسانسور مطابق با قوانین آپارتمان‌نشینی در خصوص مشاعات ساختمان مشخص می‌شود. استفاده از وسیله برای تمام ساکنین امکان‌پذیر است و هزینه‌های مربوط به آن نیز شامل همه واحدها می‌شود. اما پیش می‌آید که هنگام بروز مشکلات تاسیساتی و تعمیراتی، ساکنان طبقات پایین‌تر تمایلی به پرداخت هزینه آسانسور ندارند و همین امر باعث بروز اختلافات میان ساکنین خواهد شد.
براساس ماده ٢۵ آیین‌نامه اجرایی، هزینه‌های مشترک آپارتمان شامل دو قسمت است. یک قسمت از هزینه‌ها مربوط به استفاده، حفظ و نگهداری ساختمان و تاسیسات و تجهیزات مربوط به آن می‌شود. قسمت دوم هزینه‌ها شامل هزینه‌های اداری و حق‌الزحمه مدیر یا مدیران است که مسئولیت اداره ساختمان را بر عهده دارند.
در تمام ساختمان‌ها قوانین استفاده از مشاعات در جلسات هیئت مدیره ساختمان، تنظیم می‌شوند، این قوانین می‌تواند مطابق با نوع ساختمان، نحوه استفاده از تاسیسات و نظر ساکنین متفاوت باشد.
پرداخت شارژ ساختمان
محاسبه شارژ ساختمان به دو شیوه قراردادی و قانونی انجام می‌شود. بر طبق ماده ۴ قانون تملک شارژ هر واحد در ساختمان بر اساس متراژ واحد تعیین می‌شود. در کنار این امر هزینه‌هایی که با متراژ واحد مرتبط نیست به صورت مساوی میان واحدها تقسیم می‌شود. هزینه فضاهایی که مختص به تعدادی از واحدها است نیز بر اساس تبصره شماره ۳ همان ماده قانونی، تنها مربوط به واحدهای خاص می‌شود.
در شیوه قراردادی، این مبلغ بر اساس توافقات انجام شده میان ساکنین و مدیران ساختمان تعیین و پرداخت می‌شود و بر اساس صلاحدید افراد در ساختمان می‌تواند برای هر واحدی مبلغ متفاوتی باشد. هزینه نگهداری و تعمیرات آسانسور نیز جزو هزینه‌های شارژ ساختمان است که باید توسط هر واحد پرداخت شود. این هزینه به ازای طبقات تفاوتی نخواهد داشت و تمام واحدها ملزم به پرداخت آن هستند.
شارژ ساختمان برای آسانسور
قانون استفاده از آسانسورتمام ساکنین موظف به پرداخت شارژ ماهانه با توجه به هزینه‌های ساحتمان هستند. قسمتی از شارژ ساختمان صرف هزینه‌های تعمیرات آسانسور می‌شود. پرداخت شارژ شامل تمام ساکنین می‌شود حتی افرادی که واحدهای آنها خالی از سکنه باشد. هزینه‌های تعمیر این وسیله از محل صندوق ساختمان پرداخت می‌شود و تنها در بروز موارد خاص ساکنین ملزم به پرداخت هزینه‌ای جداگانه هستند.
از آنجا که آسانسور و هر تاسیسات دیگری که در ساختمان نصب و تعبیه شده، جزو منصوبات ساختمان است هزینه‌های تعمیر و نگهداری آنها بر عهده مدیر ساختمان است و از شارژ ماهانه پرداخت می‌شود.
امکان دارد هزینه‌های این وسیله تفکیک شود و نسبت به کل هزینه‌های ساختمان محاسبه گردد. در این صورت ساکنین در مجمع عمومی می‌توانند فرمول و یا روش خاصی برای تقسیم هزینه‌های آسانسورها تعیین کنند که فقط بر اساس تصمیم هیئت مدیره است که می‌توان ساکنین طبقات مختلف را در میزان شارژ هزینه‌های آن دخیل کرد.
بازرسی آسانسور در ساختمان
آسانسورها از جمله بخش‌های خطرآفرین در اجزای ساختمان‌ها به‌حساب می‌آیند و از نظر عملکرد و ایمنی باید دائم بررسی شوند. بنابراین نیاز به نگهداری مناسب و بازرسی دوره‌ای دارند. بخشی از مقررات ملی ساختمان، به همین موضوع در خصوص مراقبت و نگهداری از اجزای ساختمان‌ها اشاره دارد، که بازرسی دوره‌ای اسانسورها در هر ساختمان را تایید می‌کند.
در مورد نگهداری از آسانسورها مالک ساختمان یا نماینده قانونی باید حداقل ماهی یک‌بار، تمامی قطعات برقی و مکانیکی آسانسور را بازبینی کنند و در صورت نیاز قطعه‌ای که نیاز به تعمیر یا تعویض دارد، تعمیر شود. در طول این فرآیند مدیران ساختمان وظیفه دارند دستگاه را از سرویس خارج کنند و این خبر را از طریق نصب اعلامیه روی تمامی درهای آسانسور، به ساکنان ساختمان اطلاع دهد.
آسانسور دستگاهی است که به صورت مداوم در حال حرکت است و استهلاک بالایی دارد. در مقررات ملی ساختمان این نکته که باید هر سال آسانسورها مورد بازرسی کامل قرار گیرند، آورده شده است. به این معنا که مسئولین ساختمان به صورت ماهانه باید از فردی متخصص تقاضا کنند تا آسانسور را بازبینی و در صورت نیاز تعمیر نماید.
برای بازرسی سالانه می‌توان با یک شرکت بازرسی تماس گرفت و با آنها برای بازرسی دوره‌ای آسانسورها هماهنگ کرد. برای بازرسی این وسیله، فرم‌هایی وجود دارد که توسط سازمان استاندارد در اختیار بازرس‌ها قرار داده شده است.
قوانین حمل بار با آسانسور
هر آسانسور توان و استاندارد نقل و انتقال چند نفر را دارد، ظرفیت هر آسانسور روی بدنه آن نصب شده است. این علامت‌ها میزان وزن استانداردی که آسانسور قادر به حمل آن است را مشخص می‌کنند. بی‌توجهی افراد به وزن استاندارد هر آسانسور موجب می‌شود استهلاک آسانسور بالا برود.
همچنین باید توجه داشت آسانسورهایی که برای حمل و نقل افراد تعبیه می‌شوند با آسانسورهای مخصوص حمل بار تفاوت دارند، میزان وزنی که آسانسور حمل افراد نشان می‌هد به مواردی نظیر حمل اسباب و اثاثیه تعمیم داده نمی‌شود. آسانسور حمل با به لحاظ ساختاری متفاوت است و در بعضی ساختمان‌ها آسانسورهایی برای حمل بار تعبیه می‌شود که ساکنین می‌توانند از آن برای جابجایی اسباب و اثاثیه استفاده کنند.
اما به طور کلی برای موارد اینچنینی در ساختمان‌ها بنا به نظر هیئت مدیره ساختمان تصمیم‌گیری می‌شود. طبق قانون استفاده از آسانسور ، بر طبق ماده ۵۶ اسباب‌کشی و حمل مصالح ساختمانی و نخاله‌های ناشی از تعمیرات به وسیله آسانسور ممنوع است و سرایدار ساختمان موظف به ممانعت از انجام این عمل خواهد بود.
بر طبق این ماده و مطالب گفته شده می‌توان گفت، استفاده از این وسیله در موارد غیراصولی ممنوع است و باعث خسارت زدن به منافع عمومی می‌شود. استفاده غیراصولی از مشاعات ساختمان به ضرر تمام افراد است و هزینه‌های آن شامل همه ساکنین خواهد شد.
قوانین نصب آسانسور
آپارتمان‌هایی که تعداد طبقات آنها بیشتر از چهار طبقه باشد نیاز به نصب آسانسور دارند. در ساختمان‌های قدیمی که بیش از چهار طبقه هستند، در صورتی که فضایی برای نصب آسانسور در نظر گرفته شده باشد، با توافق میان تمام ساکنین امکان نصب آن وجود دارد. هزینه نصب آسانسور نیزبه صورت توافقی میان تمام واحدها تقسیم خواهد شد.
اگر چنین فضایی هنگام ساخت ساختمان در نظر گرفته نشده باشد، در صورتی که یک یا چند واحد تمایل به نصب آسانسور داشته باشند، چنانچه فضای مربوط به ساکنین دیگر اشغال نشود، امکان‌پذیر است.
اگر ساختمانی دارای واحدهای اختصاصی باشد و ساکنین واحدهای اختصاصی تمایل به نصب این وسیله داشته باشند، با اطلاع به مدیر ساختمان می‌توانند برای نصب آسانسور در واحدهای اختصاصی اقدام کنند. برای این کار، واحدهای اختصاصی نیازی به کسب رضایت سایر ساکنین و مالکین ندارند، تنها در صورتی رضایت ساکنین دیگر لازم است که اقدام آنها موجب مزاحمت برای سایرین شود.
اگر به این مقاله علاقه‌مند بوده‌اید، شاید مقاله زیر نیز برای شما جذاب باشد:
در صورت بروز حادثه در آسانسور، مسئولیت با کیست؟
