برج بلم لیسبون در پرتغال

 

یکی از شگفتی های کشور پرتغال، برج بلم یا قصری در میان دریاست. این برج منحصر به فرد که در میان آب های دریا ساخته شده است را می توان یکی از جاذبه های گردشگری اصلی کشور پرتغال محسوب کرد.

بلم، برجی مستطیلی شکل است که در بخش سانتا ماریای شهر لیسبون قرار گرفته است. طراحی ساخت برج بلم در زمان شاه جان دوم در سده پانزدهم میلادی و به دستور او انجام شد که به عنوان بخشی از استحکامات دفاعی منطقه در دهانه رودخانه تاقوس (Tagus River) محسوب می شده و دروازه تشریفاتی لیسبون به حساب می آمده است.

تاریخچه ساخت برج بلم

پروژه در سال ۱۵۱۴ در دوران حکومت جانشین پادشاه قبلی، شاه مانوئل اول دوباره جان گرفت. یک طراحی جدید برای برج‌های دفاعی توسط «فرانسیسکو د آرودا» (Francisco de Arruda) فراهم شده و ساخت برج در سال بعد در نزدیکی بندر بلم، نقطه شروع بسیاری از کاوش‌های پرتغالی در دوران اکتشافات آغاز شد. برج ۶ سال بعد در ۱۵۲۱ به پایان رسید. در آن زمان برج را به نام برج «وینسنت مقدس» (São Vicente) می‌شناختند که حامی شهر لیسبون به حساب می‌آمد.

تزئینات برج بلم

به عنوان یک سازه دفاعی، برج بلم تزئینات بسیار زیبایی را در نمای خارجی خود به نمایش می‌گذارد. حتی می‌توان ادعا کرد که فضای داخلی به اندازه نمای بیرونی از جاذبه و زیبایی برخوردار نیست. بالکون‌ها با تزئیناتی غنی از سنگ آهکی تراشیده شده‌اند که خود انعکاس دهنده ثروت کشور پرتغال در دوران مانوئلین است. پایین برج از یک پایه شش ضلعی با منارهای کوچکی به سبک معماری مورها در هر گوشه تشکیل شده و یک انبار توپ در این قسمت وجود داشت. طبقه همکف در گذشته به عنوان زندان استفاده می‌شد. تراس بالای همکف با تندیسی از مریم مقدس و فرزندش تزئین شده که اعتقاد داشتند مسافران دریا را محافظت می‌کند.

طبقه‌های بالایی برج یک اسلحه‌ خانه و چند اقامتگاه خصوصی را شامل می‌شوند. از همه جالب‌تر اقامتگاه‌های سلطنتی در طبقه دوم با ایوان سرپوشیده ایتالیایی به همراه ستون‌هایی تزئین شده با تندیس‌ها و بالکونی‌های متعددی با حکاکی‌های زیبا هستند. بر روی طبقه بالایی یک تراس دیگر با مناظری بسیار دیدنی از بلم و رودخانه تاگوس قرار دارد. ورودی این بنا رو به دریا بوده و در طبقات بالایی آن فضایی برای قرارگیری توپ‌های جنگی تعبیه شده بود تا در صورت مشاهده دشمن به سرعت بتوانند به سمت‌ آن‌ها آتش کنند. برج بلم در ابتدا کاملاً با آب محصور شده بود اما طی قرن‌ها که آب رودخانه تاگوس عقب نشینی کرد قسمتی از آن از آب بیرون زد. امروزه این سازه به سادگی قابل دسترس بوده و با پیاده‌روی لذت بخشی در طول کرانه رودخانه بازدیدکنندگان دقیقاً جلوی ورودی آن می‌رسند.