نیازمند نگاه تازه‌ای به صنعت احداث کشور هستیم

ارزیابی شما از روند برگزاری نمایشگاه چیست؟

ابتدا باید از برگزار کنندگان این نمایشگاه قدردانی کنم. زیرا در شرایطی که یکی از مهمترین طرح های کلان ملی ما طراحی و ساخت میلیونی مسکن برای اقشار کم درآمد است، هر نوع اقدامی در جهت موفقیت این طرحها حائز اهمیت است، چه رسد به برنامه ریزی برای ارائه دستاوردهای فناوری صنعت ساخت و ساز که امروز جایگاه بارزی دارد. لاکن، اگر آنچه به نمایش گذاشته شده ظرفیت کشور ما در مورد فناوری های صنعت ساخت و ساز باشد، جای نگرانی جدی است.

از دیدگاه حضرتعالی کمبودهای عمده در نمایشگاه چه مواردی هستند؟

طرح های میلیونی مسکن نه تنها به نیاز بحرانی مسکن ارزان قیمت پاسخ می دهند بلکه از آنجا که مسکن بخش پیشگام اقتصاد ما است، منجر به فعال سازی صنایع مرتبط با ساخت وساز خواهد بود و به تولید کمک خواهد کرد. اشتغال سریع و گسترده ایجاد خواهد شد. تشکیل سرمایه ثابت ملی را که در شرایط بحرانی است افزایش خواهد داد. در شرایط عادی مسکن بیش از 30 درصد از تشکیل سرمایه ثابت ملی را شامل می شود. این موقعیت برای صنعت احداث کشور، بستری است برای تحول بنیادی در فرآیند طراحی و تولید ساختمان، عبور از بحران عقب ماندگی در صنعت احداث و رقابت پذیر کردن این صنعت برای حضور موثر در بازارهای منطقه و جهان. لذا، برای ارکان صنعت احداث، این شرایط یک موقعیت ویژه و حساس است و جا دارد که همه، توانایی و ظرفیت خود را به میدان بیاورند. البته دست اندرکاران صنعت احداث کشور قطعا اهمیت این موقعیت را به درستی درک می کنند و مایل خواهند بود با همه توانشان در این صحنه ملی حاضر شوند.ما با داشتن جامعه مهندسی گسترده، نظام دانشگاهی با 90 سال سابقه موفق، نظام حرفه ای با 75 سال تجربه موفق که در قالب تشکلهای صنفی، حرفه ای در میدان حضور دارند. جملگی این شرایط حساس و این صحنه مهم و سرنوشت ساز را نظاره می کنند.انتظار این است که دستاوردهای نظام دانشگاهی در قبال فناوری های صنعت ساختمان در نمایشگاه دیده شود. همینطور دستاوردهای جامعه مهندسی و حرفه ای از جمله طراحان و مشاوران که بخش پیشرو این مجموعه هستند. آیا این بخشهای بزرگ جامعه مهندسی کشور هیچ دستاوردی برای عرضه ندارند؟ این بسیار نگران کننده است.

ریشه این کمبودها را ناشی از چه مسایلی می دانید؟

اگر بخوهیم یک آسیب شناسی نه چندان عمیقی داشته باشیم، یا دست اندرکاران کلان ملی هیچ دستاوردی ندارند و در خواب غفلت به سر می برند یا به هر دلیلی به نمایشگاه جذب نشده اند. شاید اطلاعیه، بروشور و… برای جذب کافی نبوده است. در هر صورت نگران کننده و دردآور است.

علت عدم استقبال را چه می دانید ؟

وقتی راجع به فناوری در صنعت ساختمان صحبت می کنیم، طیف گسترده ای از موارد ریز و درشت از جنس سخت افزاری و نرم افزاری را شامل می شود. لاکن، در بحث تولید صنعتی ساختمان، سیستم های نوین ساخت که خط تولید صنعتی ساختمان هستند نظیر سیستم LSF،ICF و… نیز توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی به عنوان فناوری معرفی می شوند.شوربختانه فرآیند طراحی و تولید صنعتی ساختمان به بکارگیری این به اصطلاح فناوری ها محدود شده است و مهمتر اینکه این فناوری ها وارداتی تصور شده است. در نتیجه گویا که نظام دانشگاهی و جامعه مهندسی در این راستا مسئولیتی ندارد. در صورتی که این حوزه های خلاقیت مهندسی عنصر اصلی در توسعه صنعتی ساختمان، به ویژه توسعه صنعتی پایدار هستند. سیستم های نوین ساخت که به عنوان فناوری یاد می شوند نیز سیستم های کامل نیستند. آنها پلتفرم های ساختمانی موجود و تجربه شده ای هستند که اغلب به سازه ساختمان محدودند و باید توسط جامعه حرفه ای و نظام دانشگاهی ما به تعداد متعددی سیستم های کامل که از ویژگی های بومی و هویتی ما سرشار باشد تبدیل شوند. به بیان دیگر، نظام دانشگاهی و جامعه مهندسی، سرگردان و فضای تولید صنعتی ساختمان فناوری زده و مصرف گرا شده است و شوربختانه این پدیده نامیمون و ناموفق را قبلا در بخش صنعت تجربه کردیم. ما کشوری صنعتی هستیم، لاکن، صنعتی شدن ما از طریق خرید خط تولید اتفاق افتاده است. هیچ گاه به زیرساختهای تولید صنعتی نپرداخته ایم. این غفلت در بخش گسترده ساختمان پذیرفته نیست و صنعت ساختمان ما را با بحرانی بنیان کن مواجه خواهد کرد.

چرا نگران کننده ؟ چرا دردآور؟

نگران کننده است، زیرا خروج از بحران عقب ماندگی در صنعت احداث کشور در مسیر بحرانی است. جهانی شدن اقتصاد و سازگارسازی صنعت ساختمان با شرایط رقابت آزاد بین المللی، فرصتی کوتاه و تهدیدی بزرگ است. گویا ارکان این صنعت تنگنای زمانی را به درستی دریافت نکره اند و اقدامی متناسب با این شرایط بحرانی نشان نمی دهند. این نمایشگاه انعکاس واقعی بی عملی است و بی عملی قبول عقب ماندگی است. این شرایط دردآور است. زیرا ما همه عوامل و منابع لازم برای توسعه صنعتی ساختمان را در اختیار داریم. همانگونه که قبلا عرض کردم نظام دانشگاهی، جامعه پرشمار مهندسی و نظام حرفه ای دانش آموخته و کاردان قادر هستند این فرآیند را مدیریت کنند، لاکن اساسا به بازی گرفته نشده اند. البته این ارکان صنعت ساختمان با انتقادی جدی مواجهند. عنصر مسئولیت پذیری و آرمان گرایی برای حضور و فعالیت موثر کافی است. به علاوه بیش از یک قرن تجربه جهانی و تجربیات ارزشمند دهه پنجاه در دسترس ما است.ما نیازمند نگاه تازه ای به صنعت احداث کشور هستیم.حداقل خاصیت این نمایشگاه تامل در این شرایط حساس و پیچیده است. بدیهی است رسانه ها و شما به عنوان نماینده یک رسانه نقش مهمی در این حرکت باید ایفا کنید.