افزایش اجاره‌بها، سقف را از خانواده‌ها گرفته است

به گزارش ساختمان آنلاین به نقل از روزنامه هم میهن، در گزارش زندگی زنان و مردانی را روایت کرده که با افزایش اجاره بها، سقفی برای زندگی ندارند و مجبورند شب ها در ترمینال، پارک، چادر و… بخوابند.

در ترمینال غرب (آزادی) خانم ف.ر با دو دختر جوانش روی صندلی های سالن انتظار ترمینال، شب را صبح می کنند. تا همین چندسال پیش خانم «ف» و چند نفر از دوستانش یک کارگاه کوچک چرم دوزی داشتند که با شروع کرونا مجبور شدند آن را با بدهی های زیاد تعطیل کنند.

او بعد از پرداخت بدهی ها به دلیل نداشتن پول پیش کافی برای اجاره یا رهن خانه مجدد، در یک ساختمان به سرایداری مشغول شد اما در نهایت صاحبخانه عذر او و خانواده اش را خواستند و شبانه مجبور به ترک خانه شدند. برای همین هم بود که او و دو دخترش مجبور شدند مدتی را در یکی از پارک های حاشیه تهران چادر بزنند، اما حالا فکر می کنند خوابیدن در ترمینال امن تر است.

مشاهدات میدانی «هم میهن» نشان می دهد که خانواده های زیادی در ترمینال آزادی زندگی می کنند؛ مثل سعید که اواخر دو سال پیش، همراه مادر و سه خواهرش به دلیل نبودن امکانات زندگی و بیکاری، از خراسان شمالی به تهران آمد.

او همان زمان در یکی از مسافرخانه های میدان راه آهن مشغول به کار شد و مدیر مسافرخانه به ازای دستمزد کار مادر و خواهرها، یک اتاق برای زندگی به آنها داد و برای آوردن هر مسافر، درصدی هم به سعید می داد. سعید می گوید؛ بعد از یک سال کار کردن تمام اعضای خانواده، پس انداز آنها حالا به 20 میلیون تومان هم نمی رسد. اواخر پارسال با تغییر مدیریت مسافرخانه، این خانواده مجبور به تخلیه اتاق شدند ولی با مبلغ اندکی که توانستند پس انداز کنند، هیچ خانه ای را نتوانستند اجاره کنند. همین هم شد که سعید، مادر و خواهرش تصمیم گرفتند بار دیگر به شهر خود برگردند تا شاید بتوانند کاری پیدا کنند و خانه ای برای خانواده شان اجاره کنند، اما باز هم به نتیجه ای نرسیدند و در آخر مجبور به چادرزدن در یکی از پارک های اطراف تهران شدند.

قصه زندگی خانواده آقای «م» هم مشابه است. خانواده ای که در جنوب تهران، با بیعانه 50 میلیون تومان، سال ها در یک اتاق 12 متری قدیمی مستاجر بودند اما امسال صاحبخانه به دلیل تخریب خانه، حکم تخلیه شان را گرفت و چون هیچ پس انداز بیشتری برای رهن خانه نداشتند، به ناچار در ماشین زندگی می کنند.