به گزارش ساختمان آنلاین: در این بین آنچه دولت تخریب و جریمه چنین دخل و تصرف‌هایی می‌نامد تقریبا برابر با یک صدم این ساخت و سازها و تصرف‌هاست. همین تغییر کاربری‌ها باعث شده که امروز در منطقه دماوند یا لواسانات شاهد قیمت‌های نجومی برای زمین و ویلاهای ساخته شده باشیم که گاها از متری ۱۰۰ میلیون تومان نیز تجاوز می‌نماید. البته با اشباع شدن شمال تهران، حالا مقاصد زمین و کوه‌خواری دلالان، مناطقی همچون کُردان، بانو صحرا و اطراف هشتگرد است.
طبق برخی اظهارنظرها، در یکسال گذشته در منطقه‌ای همچون کردان، بانو صحرا و اطراف هشتگرد که تا سال ۹۸ کمتر از متری ۵۰ هزار تومان بود، حالا به رقمی بیش از چهار میلیون تومان برای هر مترمربع رسیده است، درحالی‌که بسیاری از این زمین‌ها جزو انفال و منابع طبیعی است. طبق بررسی‌های به عمل آمده در مناطق غربی یاد شده طی یکسال گذشته شاهد رشد ۳۰۰ درصدی ساخت و ساز بوده‌ایم و حجم قابل توجهی تقاضا برای خرید زمین هنوز وجود دارد.
اینکه کردان از گذشته‌های دور مورد توجه و اقبال بوده، برکسی پوشیده نیست، اما اینکه دیگر مناطق روستایی آن درگیر این موج ویلاسازی و سرمایه‌گذاری بر روی زمین شده‌اند، موضوعی است که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد چراکه با این حجم از تقاضای خرید زمین با توجه به قیمت‌های نجومی املاک در تهران و عملا قیمت‌های سرسام‌آور ییلاقات شمالی، بدون شک مقصد بعدی همه تهرانی‌ها ییلاقات غربی خواهد بود که اگر مورد اقبال عمومی واقع شود به سبب آب‌وهوای خوب و طبیعت بکر و سرسبزتر ، فاجعه‌ای برای طبیعت رقم خواهد خورد.
مثلا منطقه چهارباغ، ساوجبلاغ و حتی ییلاقاتی تا نزدیکی قزوین از نگاه خریداران دور نمانده و شاید با اتمام اتوبان همت که هم اکنون به ورودی شهر کرج رسیده است، مقصد ییلاقات شمالی به این مناطق برسد. در این بین نقش متروی هشتگرد را نیز نمی‌توان در این موضوع نادیده گرفت.
از سوی دیگر ساخت و ساز‌های ویلاهای مجلل در منطقه کوهستانی تهران اوشان و فشم نیز در سال‌های اخیر جنجال برانگیز شده، هر چند که این موضوع، اتفاق تازه‌ای نیست اما هر بار سودجویانی هستند که از غفلت دستگاه‌های مسئول و یا شاید با همکاری برخی از کارمندان آنها اقدام به ویلاسازی یا صدور مجوزهای غیرقانونی می‌کنند.
افزایش قیمت بی‌دلیل نیست
معمولا فرصت‌طلبان از روش‌های خاص خود به روشی بهره می‌برند که متولیان حفاظت از این زمین‌ها را وادار به ارایه مجوز تغییر کاربری نمایند و یا در روشی ساده با اعمال نفوذ یا تطمیع افراد ذی‌ربط کار خود را پیش می‌برند و اینگونه می‌شود که باغی چند هکتاری تبدیل به شهرکی مجلل می‌گردد.
در این رابطه نماینده دماوند و فیروزکوه در مجلس شورای اسلامی می‌گوید: اداره منابع طبیعی و همین‌طور سازمان محیط زیست، روی اینگونه ساخت و سازها حساسیت به‌خرج می‌دهند و آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌هایی دارند که در مناطق بکر و دست نخوره ویلاسازی صورت نگیرد، اما اینکه این آیین‌نامه‌ها تا چه اندازه بازدارنده است، جای سوال دارد.
احمد رسولی‌نژاد در ادامه خاطر نشان کرد: قطعا اگر این نظارت‌ها و قوانین بازدارنده بود، حالا هشتگرد به آبیک نمی‌چسبید. ما حتی می‌بینیم در یکسری از روستاها و در جاهایی که پوشش گیاهی در خطر است ولی در آن مناطق به شکل عجیبی ساخت و ساز می‌شود.
وی ادامه میدهد: اینکه چرا در جاهایی مثل تهران این قوانین اجرا نمی‌شود نیاز به بررسی بیشتری دارد. اینکه زمین‌های منابع طبیعی به افراد نامعلوم و ناشناسی واگذار می‌شود و با قیمت‌های بالا فروخته می‌شود، نیازمند ورود دستگاه قضا است و این مساله باید آسیب‌شناسی شود، چون موضوع گلوگاه حیات بشری و تهدید زیست آیندگان است. تبعات این موضوع در سال‌های آینده خیلی سخت‌تر خواهد شد. اینکه ما کوه‌ها تپه‌ها و دشت‌ها را پر از منازل مسکونی می‌کنیم، موضوعی که به سرعت در همه مناطق کشور نه فقط در تهران جریان دارد و متاسفانه می‌توان به گردنه حیران و نقاط بکر مازندران اشاره‌ای کرد.
قطعا چندین باند فساد و پرقدرت وجود دارند که می‌توانند به راحتی زمین‌ها را مصادره و با قیمت نجومی به مردم بفروشند، چنان که اجازه تنفس و بازیافت به محیط زیست نمی‌دهیم. این مسائل واقعا جدی است و باید برخورد جدی و قاطع صورت بگیرد، معضلی که اصلا جای اغماض نیست.
مجلس باید ورود جدی داشته باشد
رسولی نژاد به بیانات مقام معظم رهبری که بارها درباره این موضوع تاکید کرده‌اند، اشاره دارد و معتقد است اینکه در زمینه کوه‌خواری و زمین‌خواری قوانین اجرا شود و دستگاه قضائی را ملزم کرده در این زمینه رسیدگی‌های لازم را لحاظ کنند و ورود جدی به این پرونده‌ها داشته باشد. اما این مساله بعد از مدتی به فراموشی سپرده می‌شود و سودجویان از غفلت مسئولان و رسانه‌ها استفاده می‌کنند و دوبار به این کار می‌پردازند. تصرف فردی که در محیط زیست صورت می‌گیرد چه ویلاسازی، چه منازل مسکونی و چه زمین‌های کشاورزی قابل اغماض و چشم‌پوشی نیست. این در حالی است که آیین‌نامه اجرایی دستگاه‌ها بسیار ساده ضابطه‌مند است، اما در اجرا مشکل دارند و اجرا را باید تقویت کنیم. ناگفته نماند که طبق تجربیات گذشته اگر زمین‌های کشاورزی و هر خریدی از سوی مردم در حومه کلان‌شهرها انجام شود بالاخره روزی این زمین‌ها در بافت قرار گرفته و مجوز ساخت خواهند گرفت و چون این شکل از سرمایه‌گذاری همیشه در ایران پاسخ داده است بارها و بارها توسط مردم آزمون می‌شود.
